04 lip 2022 | Lekkoatletyka

Kryscina Cimanouska: cokolwiek zjadłam, biegłam do łazienki i wywoływałam u siebie wymioty

Filip Kołodziejski

Kryscina Cimanouska, białoruska biegaczka, nie ukrywa, że zmaga się z kłopotami zdrowotnymi. Więcej na ten temat powiedziała w rozmowie z Dariuszem Faronem, dziennikarzem "WP Sportowe Fakty".

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Debiutantka u Matusińskiego. "Nie wiem nawet, czy będę dalej biegać"

Zdobywała medale z "Aniołkiem". Poprowadziła Polki do złota... w rugby

Czytaj też

Małgorzata Kołdej w przeszłości z sukcesami startowała w lekkoatletyce. W niedzielę została mistrzynią Europy w rugby (fot. PAP/Instagram)

Zdobywała medale z "Aniołkiem". Poprowadziła Polki do złota... w rugby

Cimanouska specjalizuje się w biegach sprinterskich. W 2017 roku zdobyła srebrny medal młodzieżowych mistrzostw Europy rozegranych w Bydgoszczy. Dwa lata później zdobyła złoto na 200 metrów podczas Uniwersjady w Neapolu. Teraz nie kryje, że zmagała się z kłopotami zdrowotnymi.

– Zaczęło się cztery lata temu przez mojego białoruskiego trenera. Byłam jego podopieczną od osiemnastego do dwudziestego roku życia. Przez dwa lata non stop mówił, że jestem za gruba. Że jeśli schudnę, wyniki się poprawią. Na każdym kroku mnie kontrolował. Był ze mną na treningach, spotkaniach, zawodach. Czułam, jakby mnie śledził. Nieustannie patrzył mi w talerz. Słyszałam: "nie możesz tego zjeść", "tego też nie powinnaś". Ograniczenia były coraz większe – powiedziała sprinterka w rozmowie z Faronem.

Co było dla niej najtrudniejsze i jak wyglądały najgorsze momenty w chorobie? – Poczułam, że jestem sama. Praktycznie nic nie jadłam. Jedynie ryż, trochę owoców i warzyw, białka. Schudłam siedem kilogramów, ważyłam 55. Uwierzyłam, że naprawdę mam problem. Zachorowałam na bulimię. Cokolwiek zjadłam, biegłam do łazienki i wywoływałam u siebie wymioty. Później przestałam, ale ciało już się do tego przyzwyczaiło. Samo wyrzucało z siebie to, co spożyłam – dodała Cimanouska.

25-latka w rozmowie dla "WP Sportowe Fakty" przekazała, iż cały czas zmagała się z potwornym zmęczeniem. – Coraz częściej traciłam przytomność. Raz zdarzyło mi się to na treningu, innym razem w domu, gdy podniosłam się z łóżka i szłam do kuchni. Nikomu nie mówiłam o chorobie. Nie wiedział nawet mąż, który już ze mną mieszkał. Nie miałam depresji czy napadów lęku towarzyszących czasem bulimii. Natomiast nieustannie brakowało mi sił. Nie chciałam trenować, wychodzić na uczelnię – podsumowała.

Białorusinka podsumowała także, jak prezentuje się jej życie poza ojczyzną. – Nie widzę wielkiej różnicy między życiem w Mińsku i Warszawie. Miałam sporo szczęścia, bo jako sportowiec otrzymałam sporą pomoc. Dostałam oferty z pięciu, sześciu krajów. Wybrałam Polskę, uznając, że tutaj najłatwiej się będzie zaadoptować. Polacy mają podobną mentalność. Wielu wyciągnęło do mnie rękę. W dużo trudniejszej sytuacji był mąż, który na Białorusi pracował w dużym klubie jako trener personalny. Musiał startować od zera, nie miał klientów. Wychodził na prostą dziesięć miesięcy – zakończyła.

Mistrz nie ma wątpliwości: Swoboda może pobić rekord!